Στη νευρολογική ανάρρωση, π.χ. μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση, υπάρχει συχνά ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτού που μπορεί να πει ο ασθενής σας τώρα και αυτού που θα ήθελε να είναι σε θέση να λέει.
Για να εργαστούμε ως λογοθεραπευτές προς αυτόν τον μακροπρόθεσμο στόχο, θα πρέπει να θέσουμε βραχυπρόθεσμους στόχους που θα χρησιμεύσουν ως σκαλοπάτι στην πορεία του ασθενούς. Συχνά εμείς ως κλινικοί και οι οικογένειες αγωνιζόμαστε να καθορίσουμε ποια μπορεί να είναι αυτά τα βήματα. Πώς θα πάμε -λεκτικά πάντα- τον ασθενή από το ένα σημείο στο άλλο;;;
1. Κάντε τη γλώσσα πιο δύσκολη
Μερικές φορές οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μεταπηδήσουν από λέξεις σε προτάσεις, αλλά υπάρχουν πολλά βήματα ενδιάμεσα. Μπορούμε να έχουμε φράσεις 2 λέξεων που έχουν ένα μόνο νόημα (π.χ. hot dog/ μπαλ μασκέ) ή που τροποποιούν μια λέξη ( π.χ. brown dog/ μάσκες προσώπου). Οι προτάσεις μπορεί να είναι πολύ απλές (ο Μάκης τραγουδάει), να περιλαμβάνουν αντωνυμίες και άλλους χρόνους (τραγούδησε) ή να μεγαλώνουν σε πολυπλοκότητα (ο Μάκης τραγουδάει ένα τραγούδι στη Σούλα κάθε φορά που νιώθει στενοχωρημένη).
2. Προσαρμόστε τις γνωστικές απαιτήσεις
Ένας άλλος τρόπος για να αυξήσετε τη δυσκολία είναι να λάβετε υπόψη τις γνωστικές απαιτήσεις της δραστηριότητας. Αυτό εξετάζει πόση σκέψη απαιτείται. Έτσι ο ασθενής καλείται να κάνει τα ακόλουθα:
- Επανάληψη μετά από κάποιον (πιο εύκολο)
- Ανάγνωση δυνατά ενός γραπτού κειμένου
- Απάντηση σε μια ερώτηση που του γίνεται
- Δημιουργία μίας περίληψης από υπάρχουσες γνώσεις ή σκέψεις (το πιο δύσκολο)
Για παράδειγμα, η δυνατή ανάγνωση μπορεί να είναι ένα καλό επόμενο βήμα στη θεραπεία για ένα άτομο με απραξία που μπορεί να επαναλαμβάνει λέξεις αλλά δυσκολεύεται στη συνομιλία.
Μπορείτε επίσης να προσθέσετε σωματικές απαιτήσεις και απαιτήσεις προσοχής για να κάνετε μια εργασία πιο δύσκολη. Αν όλα λειτουργούν καλά ενώ κάθεστε, τι συμβαίνει όταν κάνετε την ίδια εργασία ενώ στέκεστε, περπατάτε, κάνετε στατικό ποδήλατο ή παίζετε με μια μπάλα; Προσθέστε διάφορα επίπεδα θορύβου παρασκηνίου, όπως μουσική, ραδιόφωνο, ανοιχτή τηλεόραση, ομιλίας ή συνομιλία σε κοντινή απόσταση.
3. Αλλάξτε το περιβάλλον
Τέλος, οποιαδήποτε εργασία μπορεί να γίνει ευκολότερη ή δυσκολότερη προσαρμόζοντας το πού και πότε συμβαίνει. Αν και είναι συχνά καλύτερο να κάνετε θεραπεία όταν ο ασθενής νιώθει καλύτερα, μπορεί να είναι σημαντικό να προσπαθήσετε και όταν ο ασθενής είναι λίγο κουρασμένος. Το να μιλάει ο ασθενής με την οικογένειά του στο σπίτι μπορεί να είναι αρκετά άνετο γι' αυτόν, αλλά το να μιλάει με αγνώστους στην κοινότητα είναι σίγουρα διαφορετικό και θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή...
Να θυμάστε ότι η λεκτική επικοινωνία επηρεάζεται πάντα από το ποιοι είναι οι συνεργάτες επικοινωνίας των ασθενών, πόσα άτομα βρίσκονται γύρω τους, το περιβάλλον στο οποίο εκτελείται η λεκτική εργασία τους και άλλους προσωπικούς και ψυχολογικούς παράγοντες όπως η διάθεση, η αυτοπεποίθηση ή το άγχος.
