H αφασία είναι γνωστική διαταραχή;;;

Όπως γνωρίζουμε, η αφασία είναι μία διαταραχή που σχετίζεται με τη γλώσσα ενός ασθενούς και όχι με τη νοημοσύνη του. Επίσης γνωρίζουμε ότι η γλώσσα είναι μία από τις  γνωστικές λειτουργίες*. Πώς σχετίζονται όμως μία διαταραχή στη γλώσσα και οι γνωστικές λειτουργίες;;

Τι λέει η βιβλιογραφία;

Πολλοί ασθενείς έπειτα από εγκεφαλική βλάβη (πχ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο-ΑΕΕ, κρανιοεγκεφαλική κάκωση-ΚΚ) παρουσιάζουν όχι μόνο αφασία αλλά και άλλες γνωστικές δυσκολίες (όπως προβλήματα μνήμης ή προσοχής)... το γεγονός αυτό έχει προβληματίσει έντονα τους ερευνητές που μελετούν α) πώς γίνεται μία διαταραχή της γλώσσας να επηρεάζει και άλλες γνωστικές λειτουργίες ενός ασθενούς και β) γιατί κάποιοι ασθενείς παρουσιάζουν μόνο αφασία, ενώ άλλοι πιο σύνθετα προβλήματα.

Ενδεχομένως ο εσωτερικός μονόλογος (η εσωτερική φωνή που όλοι έχουμε μέσα μας) παίζει σημαντικό ρόλο στις γνωστικές μας λειτουργίες. Ίσως από την άλλη, όταν κάποιος παθαίνει ένα ΑΕΕ ή ΚΚ, η ζημιά στον εγκέφαλο δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο σημείο που εντοπίζεται η λειτουργία της γλώσσας και για το λόγο αυτό επηρεάζονται και κάποιες άλλες γνωστικές λειτουργίες. 

Όπως και να έχει, το θέμα δεν είναι το πού εντοπίζεται τι, αλλά το πώς αντιμετωπίζουμε μία τέτοια κατάσταση...δηλαδή, τι κάνουμε όταν κάποιος έχει αφασία και άλλες γνωστικές δυσκολίες;;;

ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΔΡΑΣΗ

• Αξιολόγηση γλώσσας αλλά και υπόλοιπων γνωστικών λειτουργιών. Όταν ο ασθενής έχει αφασία δεν θα πρέπει να αξιολογήσουμε με τεστ μόνο τη γλώσσα αλλά και τις υπόλοιπες γνωστικές λειτουργίες του,
• Ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση. Εφόσον παρατηρηθούν προβλήματα και σε άλλους τομείς εκτός της γλώσσας, η θεραπεία ενός αφασικού θα πρέπει να περιλαμβάνει θεραπεία τόσο της γλώσσας όσο και των άλλων γνωστικών λειτουργιών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες,
• Ξεκινήστε με ασκήσεις που αφορούν τη μνήμη και απλές γνωστικές λειτουργίες προτού ξεκινήσετε να δουλεύετε ως λογοθεραπευτές/φροντιστές τη γλώσσα. Πρόκειται για μία πολύ καλή τακτική ειδικά στην ολική ή πολύ σοβαρού βαθμού αφασία. 

*Γνωστικές λειτουργίες: αντίληψη, προσοχή, μνήμη, γλώσσα, λήψη αποφάσεων, μάθηση, σκέψη, συμπεριφορική αναστολή, εκμάθηση κανόνων και αλλαγές αυτών, επίλυση προβλημάτων

Ποιος είναι ο στόχος στη λογοθεραπεία;;

Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια της λογοθεραπείας, ο ασθενής θα πει κάτι και ο λογοθεραπευτής θα αναφέρει αμέσως εάν αυτό που ειπώθηκε ήταν σωστό ή λάθος. Όλα καλά όταν ο ασθενής βρίσκεται στο ελεγχόμενο κλινικό πλαίσιο, δηλαδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας...τι συμβαίνει όμως όταν βγαίνει έξω από την πόρτα του λογοθεραπευτή; Ποιος θα είναι συνεχώς δίπλα για να του πει εάν μίλησε σωστά ή όχι;

Ο στόχος της λογοθεραπείας λοιπόν θα πρέπει να είναι τέτοιος που θα "μετατρέπει" τον ασθενή στον λογοθεραπευτή του εαυτού του! 

Ο ασθενής (είτε πρόκειται για παιδί είτε για ενήλικα) πρέπει να μάθει να μιλάει, να ακούει τον εαυτό του που μιλάει, να αναγνωρίζει τα λάθη του -εάν κάνει... και βεβαίως να προσπαθεί να τα διορθώσει.  Επομένως, ως θεραπευτές θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τον ασθενή μας να αποκτήσει επίγνωση των λαθών του. Αυτό ο ασθενής μπορεί να το πετύχει ως εξής:

1. ενώ μιλάει και κάνει λάθος, εμείς ως θεραπευτές σιωπούμε αντί να απαντήσουμε ή να διορθώσουμε, δίνοντας την ευκαιρία να αναγνωρίσει ο ίδιος το λάθος του,

2. εάν ο ασθενής δεν καταλάβει το λάθος του, ως θεραπευτές ή ως γονέας ενός παιδιού θα πρέπει να τον ρωτήσουμε "Σου ακούστηκε ωραία αυτό που μόλις είπες;",

3. εάν και πάλι ο ασθενής δεν έχει καταλάβει το λάθος του, γίνετε πιο συγκεκριμένοι στο λάθος που έκανε, αλλά μην το διορθώσετε, πχ '' Πώς σου ακούστηκε η λέξη ....... που είπες πριν;"

4. όταν ο ασθενής καταλάβει το λάθος του και το διορθώσει, επαινέστε τον και πείτε του "Έκανες εξαιρετική δουλειά, κατάφερες όχι μόνο ο ίδιος να συνειδητοποιήσεις το λάθος σου αλλά ΚΑΙ να το διορθώσεις, υπέροχα!!!".

Επίσης μπορείς:

• να ηχογραφήσεις / βιντεοσκοπήσεις την ομιλία του ασθενούς και να τη βάλεις να την ακούσει/δει  ο ίδιος
• να χρησιμοποιήσεις ένα smart τηλέφωνο ή τάμπλετ που θα πληκτρογραφεί αυτά που λέει ο ασθενής ώστε μετά να του τα διαβάσετε ή να τα διαβάσει ο ίδιος και να βρει τα λάθη του
• να ζητήσεις από τον ασθενή να βαθμολογήσει ο ίδιος την ομιλία του

Όλα τα παραπάνω δεν είναι εύκολα να εφαρμοστούν με όλους τους ασθενείς πάντοτε. Υπάρχουν άτομα που ντρέπονται για τα λάθη τους και αποφεύγουν να μιλήσουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι λογοθεραπευτές ή οι γονείς των παιδιών στο σπίτι θα πρέπει να γίνουν πιο διπλωμάτες και να ενισχύσουν γενικότερα τη γλωσσική συμπεριφορά και προσπάθεια του ασθενούς, προτού γίνουν πιο συγκεκριμένοι στα λάθη που κάνουν. 

Και να θυμάστε: Δεν είναι εύκολο για όλες τις περιπτώσεις των ασθενών να αποκτήσουν επίγνωση των λαθών τους ή, ακόμα και αν το κάνουν, να μπορούν να διορθώσουν τον εαυτό τους άμεσα. Όμως η προσπάθεια θα φέρει αποτελέσματα αργά ή γρήγορα και από τη στιγμή εκείνη και έπειτα η λογοθεραπεία γίνεται παιχνίδι...!

Μήπως έχεις Δυσαριθμησία;;;

 

1. Έχεις πρόβλημα να αναγνωρίζεις τις ποσότητες χωρίς να μετράς

2. Χρειάζεσαι συχνά να χρησιμοποιήσεις κομπιουτεράκι

3. Έχεις πρόβλημα με το να κάνεις νοητά τις αριθμητικές πράξεις

4. Μπορεί να μετράς ακόμα με τα δάκτυλα

5. Χάνεις συχνά το σκορ σε έναν αγώνα ή χάνεις τη σειρά σου

6. Βάζεις τα αντικείμενα σε λάθος θέση

7. Χάνεσαι εύκολα

8. Δυσκολεύεσαι να πεις την ώρα χρησιμοποιώντας αναλογικό ρολόι

9. Δυσκολεύεσαι να θυμάσαι ημερομηνίες και γεγονότα

10. Δεν μπορείς να υπολογίσεις πόσο χρόνο θα σου πάρει για να φτάσεις σε ένα μέρος οδηγώντας

11. Συνήθως αργείς στα ραντεβού σου

12. Δυσκολεύεσαι να συντομεύσεις οδηγίες ή να διαβάσεις ανάποδα π.χ. από δεξιά προς τα αριστερά

Επιπλέον τα παιδιά :

1. Δυσκολεύονται στις αριθμητικές πράξεις και σε μαθηματικούς όρους/σύμβολα

2. Δεν είναι εύκολο να μάθουν να δίνουν χρήματα και να παίρνουν ρέστα

3. Δυσκολεύονται να μάθουν την ώρα

ΗΠΑ: Πέθανε ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που διαγνώστηκε με αυτισμό

Πέθανε σε ηλικία 89 ετών ο πρώτος ασθενής στον κόσμο που διαγνώστηκε με αυτισμό, ανακοίνωσαν οι συγγενείς του.

Ο Ντόναλντ Τρίπλετ, γνωστός ως «Donald T." που έφυγε από τη ζωή στα μέσα Ιουνίου, στην επιστημονική βιβλιογραφία, είχε διαγνωστεί από γιατρούς το 1943 με τη νευρογνωστική διαταραχή με την ονομασία «αυτισμός» σε ηλικία 10 ετών.

Πρώτη περίπτωση που καταγράφηκε στην ιατρική, ο Αμερικανός αυτός έπαιξε βασικό ρόλο στον προσδιορισμό της αναπηρίας, και για τον λόγο αυτό έδωσε πολλές συνεντεύξεις και αποτέλεσε το θέμα ενός ντοκιμαντέρ και ενός βιβλίου.

Όταν ήταν παιδί, ο Ντόναλντ Τρίπλετ δεν ανταποκρινόταν σε όσα του ζητούσαν οι γονείς του, δεν έδειχνε ενδιαφέρον για άλλα παιδιά, αλλά εμφάνιζε ικανότητες να διατηρεί πολύ ακριβείς πληροφορίες και στοιχεία για διάφορα θέματα.

Ανήσυχοι οι γονείς του έγραψαν ένα γράμμα 22 σελίδων σε έναν παιδοψυχίατρο, αναφέροντας λεπτομερώς τη συμπεριφορά του γιου τους. Ένα έγγραφο που έχει παραμείνει αναφορά στην τεκμηρίωση των συμπτωμάτων της διαταραχής.

Παρά τη διάγνωσή του, που τότε θεωρείτο ότι προκαλεί σοβαρή αναπηρία, ο Ντόναλντ Τρίπλετ κατάφερε να συνεχίσει τις σπουδές του και να εργαστεί για περισσότερα από 60 χρόνια στην όχθη της μικρής πόλης Φόρεστ στο Μισισίπι.

Το 2020, ένα στα 36 παιδιά διαγνώστηκε με αυτισμό στις ΗΠΑ, σύμφωνα με έρευνα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC).

Πηγή: https://www.cnn.gr/kosmos/story/369823/ipa-pethane-o-protos-anthropos-ston-kosmo-pou-diagnostike-me-aftismo

Πώς να ηρεμήσεις ένα άτομο που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού

Τα άτομα που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού μπαίνουν σε μία κατάσταση υπερδιέγερσης όταν δέχονται πολλά αισθητηριακά ερεθίσματα ταυτόχρονα ή έντονα συναισθήματα (π.χ. σε ένα ντισκοπάρτι όπου η δυνατή μουσική και η γρήγορη εναλλαγή χρωμάτων ερεθίζουν τον εγκέφαλο). Πώς μπορούμε ωστόσο να βοηθήσουμε τα άτομα αυτά;;

1. Πρέπει πρώτα να είσαι εσύ ήρεμος/η για να βοηθήσεις ένα άτομο στο φάσμα του αυτισμού

Εάν είσαι ο γονέας του παιδιού ή ο συνοδός ενός ενήλικα στο φάσμα, θα πρέπει πρώτα να είστε εσείς ψύχραιμος και ήρεμος. Δείξτε ευγένεια και κατανόηση στο πρόβλημα του παιδιού σου/του φίλου σας. Μη φωνάξετε, μη μαλώσετε και κυρίως μην τιμωρήσετε! Τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού δεν συμπεριφέρονται έτσι επειδή το θέλουν ή επειδή είναι κακομαθημένα και αν δεν αντιδράσετε με ηρεμία το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να χειροτερεύσετε την κατάσταση. Εάν δεν μπορείτε να φερθείτε με ψυχραιμία καλύτερα να απομακρυνθείτε...

2. Ρώτησε ήρεμα ποιο είναι το πρόβλημα

Εάν το άτομο έχει λεκτική επικοινωνία μπορεί να σας περιγράψει ποιο είναι το πρόβλημα. Πολλές φορές, όταν κάποιος υπερδιεγείρεται, χάνει την ικανότητά του να μιλάει: τότε κάντε του απλές ερωτήσεις, ώστε να απαντά με ένα ναι ή όχι ή με νεύματα. 

3. Πηγαίνετε τα άτομα σε ένα ήσυχο μέρος

Απομακρύνετε για λίγο το παιδί/τον ενήλικα από τον χώρο ή την κατάσταση που του προκαλεί υπερδιέγερση ώστε να ανασυγκροτηθεί. Εάν δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό κάντε το αντίστροφο, δηλαδή ζητήστε από τους άλλους να φύγουν (π.χ. μέσα από τη σχολική τάξη).

4. Ρωτήστε τους αν θέλουν να είστε μαζί τους

Κάποιες φορές μπορεί να θέλουν την παρέα σας για να ηρεμήσουν, κάποιες άλλες όχι. Όπως και να έχει, μην το πάρετε προσωπικά, δεν έχει να κάνει σχέση με εσάς αλλά με τη γενικότερη κατάσταση. Εάν το άτομο δεν μπορεί να μιλήσει, ρωτήστε και δείξτε τους με το χέρι σας πού θέλουν να είστε: στην πόρτα ή δίπλα τους; Εάν πρόκειται για ένα μικρό παιδί καλύτερα να απομακρυνθείτε άλλα να μην βγείτε έξω από την πόρτα του δωματίου και να ασχοληθείτε με κάτι άλλο, ώστε να υπάρχει η οπτική επιτήρηση του παιδιού. 

5. Προσφέρετε βοήθεια σε δύσκολες καταστάσεις

Όταν βρίσκονται σε αγχωτικές καταστάσεις τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού δυσκολεύονται να σκεφτούν λειτουργικά και δεν μπορούν να επιτελέσουν απλά πράγματα, όπως το να πιουν ένα ποτήρι νερό. Βοηθήστε τους προσφέροντας βοήθεια, χωρίς ωστόσο να εισέρχεστε στον προσωπικό τους χώρο π.χ. ρωτήστε τους αν θέλουν βοήθεια για να βγάλουν τη ζακέτα που τους δυσκολεύει ή δώστε τους ένα ποτήρι όταν προσπαθούν να πιουν νερό από τη βρύση.

6. Κρατήστε τους ασφαλείς

Απομακρύνετε αντικείμενα που σπάνε και κάθε τι μη ασφαλές όταν τα άτομα γίνονται επικίνδυνα για τους ίδιους ή τους άλλους. Εάν θέλουν να πετούν αντικείμενα για να ηρεμήσουν, δώστε τους κάτι που δεν είναι επικίνδυνο π.χ. μαξιλάρια, χαρτοπετσέτες, μπαλάκια που μπορούν να μαζέψουν και να τα ξαναπετάξουν. Εάν φοβάστε να πλησιάσετε ένα άτομο σε υπερδιέγερση, τότε μην το κάνετε και δώστε του χρόνο για να ηρεμήσει. Και κυρίως...

7. Ζητήστε βοήθεια όταν δε ξέρετε τι να κάνετε

Το να ζητήσετε βοήθεια δεν είναι κακό, ειδικά όταν το άτομο που έχετε δίπλα σας δυσκολεύεται και εσείς δε ξέρετε πώς να το βοηθήσετε ουσιαστικά. Επικοινωνήστε με τον γονέα του παιδιού (εάν δεν είστε εσείς) ή με κάποιο δάσκαλο/ειδικό για να διευκολύνετε την κατάσταση. Μην καλέσετε την αστυνομία, επειδή συνήθως οι αστυνομικοί δεν έχουν γνώσεις πάνω στον αυτισμό και η παρουσία τους μάλλον θα φέρει περισσότερα προβλήματα παρά θα επιλύσει. 

Ενώ στην τελευταία εικόνα θα δείτε την παλιά παραδοσιακή αντιμετώπιση κάθε προβλήματος....😆😆😆

15 ασκήσεις για τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού

Η πρώιμη λογοθεραπευτική παρέμβαση σε παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού έχει αποδειχθεί σωτήρια σε πολλές περιπτώσεις. 

Ο αυτισμός είναι μεν μία ισόβια κατάσταση, ωστόσο όσο νωρίτερα γίνεται η διάγνωση και όσο νωρίτερα παρεμβαίνεις θεραπευτικά, τόσο καλύτερα αποτελέσματα έχεις. Σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα η πρώιμη παρέμβαση σε λεκτικό και συμπεριφορικό επίπεδο βοηθούν σημαντικά τα άτομα στο φάσμα για να γίνουν πιο λειτουργικά και  ανεξάρτητα. 

Στις πολύ μικρές ηλικίες και στα παιδιά που δε μιλούν, ο στόχος των λογοθεραπευτών και των γονέων θα πρέπει να είναι να "ωθήσουν" και να εξωτερικεύσουν τις επικοινωνιακές δεξιότητες των παιδιών. Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό:

1. Με μίμηση τις φωνές των ζώων

Οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά αγαπούν τα ζώα και τους αρέσει να μιμούνται τις φωνές τους. Όταν ένα παιδί παίζει με μινιατούρες ζώα και διαλέγει ένα ζωάκι από τα υπόλοιπα, απλά εσείς μιμηθείτε τον ήχο του. Σε λίγο καιρό το ίδιο θα κάνει και το παιδί. 

2. Διδάξτε στα παιδιά βασικό λεξιλόγιο

Ναι, όχι, περισσότερο, θέλω είναι μερικές από τις λέξεις που θέλετε να μάθουν τα μη λεκτικά παιδιά και να χρησιμοποιούν. Συνδέστε τις λέξεις αυτές με διάφορα γλωσσικά περιβάλλοντα, ώστε να μάθουν να τις χρησιμοποιούν και συνοδεύστε τις με μία χαρακτηριστική κίνηση, για να γίνει η αποτύπωση ακόμη πιο εύκολη (π.χ. το παιδί θέλει νερό και σας δείχνει το ποτήρι: πείτε θέλω αργά και καθαρά, ενώ ακουμπάτε το χέρι σας στο στήθος)

3. Χρησιμοποιήστε τα αγαπημένα τους σνακ και παιχνίδια

Επιβραβεύστε το παιδί όταν κάνει ή λέει κάτι που θέλετε με το αγαπημένο του σνακ/λιχουδιά π.χ. ζελεδάκι, ή με ένα αυτοκόλλητο. Επίσης χρησιμοποιήστε ως επιβράβευση ένα αγαπημένο τους παιχνίδι.

4. Χρησιμοποιήστε θετική ενίσχυση

Ειδικά για τα παιδιά που παρουσιάζουν πιο σοβαρά προβλήματα σε σχέση με το φάσμα, η θετική ενίσχυση (που μπορεί να είναι κάτι που ξέρετε ότι αρέσει πολύ στο παιδί π.χ. σοκολάτα) είναι άκρως απαραίτητη όταν το παιδί ανταποκρίνεται στο όνομά του, προφέρει μία λέξη, σας μιμείται, ή όταν ακολουθεί μία εντολή σας. 

5. Παρουσιάστε στα παιδιά επιλογές

Ενθαρρύνετε τα παιδιά να έχουν επιλογές στη ζωή τους, ειδικά εκείνα που έχουν κατακτήσει λόγο-έστω και περιορισμένο. Βάλτε τα να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο μπλούζες ποια θα φορέσουν, με ποιο παιχνίδι θα παίξουν κοκ (προσοχή: περιορίστε τις επιλογές για να μην φέρετε τα παιδιά σε πολύ δύσκολη θέση ή μην την εκτελέσετε εάν τα παιδιά έχουν άλλα συμπεριφορικά προβλήματα).

6. Παίξτε παιχνίδια κατηγοριοποίησης

Τα παιδιά λατρεύουν να παίζουν με παιχνίδια που πρέπει να κατηγοριοποιήσουν τα αντικείμενα με βάση χαρακτηριστικά π.χ. χρώμα, μέγεθος. Εκμεταλλευτείτε τα για να μάθετε νέες δεξιότητες μέσα από αυτά π.χ. νέες λέξεις.

7. Διαβάστε μικρές σύντομες ιστορίες με τα παιδιά

Ειδικά μικρά βιβλία με διαδραστικές εικόνες και, ακόμη καλύτερα, με μικρά ποιήματα θα βοηθήσουν σημαντικά τα παιδιά που δε μιλούν..διαβάστε τα κείμενα και παράλληλα δείχνετε τις εικόνες ή περιγράψτε τι βλέπετε

8. Δώστε τους αισθητηριακά παιχνίδια

Πολλά από τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού παρουσιάζουν αισθητηριακές δυσκολίες: αγοράστε ή ακόμη φτιάξτε οι ίδιοι αισθητηριακά παιχνίδια (δείτε σε προηγούμενες αναρτήσεις πώς).  Ακόμη και απλά παιχνίδια, όπως τα μουσικά όργανα, οι πλαστελίνες, οι γλίτσες, η ζωγραφική με τα δάκτυλα ή τις πατούσες μπορούν να βοηθήσουν. Προσθέστε διαφορετικά αρώματα στις πλαστελίνες για να ενεργοποιήσετε και την αίσθηση της όσφρησης!

9. Φτιάξτε ταμπλό/πίνακες επικοινωνίας

Οι πίνακες επικοινωνίας είναι πολύ χρήσιμοι για τα παιδιά που μιλούν ελάχιστα ή καθόλου. Στην νέα εποχή οι πίνακες αυτοί έχουν γίνει ηλεκτρονικοί και μπορούν να μπουν σε τάμπλετ ή έξυπνο κινητό. Σύμφωνα με τα νεότερα ερευνητικά δεδομένα οι πίνακες αυτοί μπορούν να βοηθήσουν τα μη λεκτικά παιδιά να παράγουν λόγο!

10. Δείξτε στα παιδιά πρόσωπα με συναισθήματα

Τα παιδιά στο φάσμα δυσκολεύονται στην κατανόηση των συναισθημάτων - και των δικών τους και των άλλων. Δείξτε τους εικόνες με πρόσωπα, με διαφορετικά συναισθήματα, και μιλήστε για αυτά.

11. Δείξτε στα παιδιά σας πώς να ρωτούν

Κρύψτε τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας σε μία σακούλα και ρωτήστε: τι είναι μέσα στη σακούλα; Αποκαλύψτε ένα ένα τα αντικείμενα και ενθαρρύνετε το παιδί να ρωτήσει και το ίδιο. Κάντε διάφορες απλές ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας ενθαρρύνοντας συνεχώς το παιδί να κάνει τις δικές του ερωτήσεις.

12. Επικεντρωθείτε στα αγαπημένα του παιχνίδια

Όπως όλα τα παιδιά, έτσι και τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού έχουν ιδιαίτερες προτιμήσεις σε κάποια παιχνίδια ή αντικείμενα όπως lego, ζώα, μουσική κοκ. Συζητήστε μαζί τους για τα θέματα που τους ενδιαφέρουν, δώστε τους περισσότερες πληροφορίες και σχολιάστε σχετικά π.χ. δείτε στο διαδίκτυο τι καινούργια lego κυκλοφορούν. 

13. Ενθαρρύνετε την κοινωνική αλληλεπίδραση

Καλέστε παιδιά στο σπίτι, στην πλατεία, σε πάρτι, βρείτε και άλλους συνομήλικους που ανήκουν στο φάσμα, δημιουργήστε σχέσεις και ενθαρρύνετε τα παιδιά να συμμετέχουν σε δραστηριότητες π.χ. σε ένα άθλημα

14. Μάθετε στο παιδί σας να ηρεμεί όταν το έχει ανάγκη

Τα παιδιά συχνά κατακλύζονται από περισσότερα αισθητηριακά ερεθίσματα από αυτά που μπορούν να αντέξουν. Βρείτε ποια είναι αυτά (μία έντονη μυρωδιά; οι φωνές; ένα τραγούδι;) και βρείτε μαζί τους τρόπους που τα βοηθούν να ηρεμήσουν (π.χ. ακουστικά στα αυτιά με μία ήρεμη μουσική ή ήχους της φύσης).

15. Μάθετε στο παιδί σας να συμπεριφέρεται σωστά, ανάλογα με την περίσταση

Αυτό το κομμάτι είναι κάτι που το παιδί θα πρέπει να δουλέψει από πολύ μικρή ηλικία. Οι γονείς είναι πάντοτε το φωτεινό παράδειγμα και το πρότυπο μίμησης των παιδιών γενικότερα. Ωστόσο συζητήστε με τον λογοθεραπευτή, τον ψυχολόγο και τον εργοθεραπευτή που παρακολουθεί το παιδί σας για να ακολουθήσετε όλοι μία κοινή γραμμή και να σας δώσουν κατευθύνσεις για το πώς να κινηθείτε, ανάλογα με το επίπεδο του παιδιού και τις κοινωνικές καταστάσεις που αντιμετωπίζετε. 

Βελτίωση της ποιότητας ζωής της γ' ηλικίας μέσω της λογοθεραπείας

Η λεκτική επικοινωνία και η δυνατότητα για πλούσια κοινωνική αλληλεπίδραση φαίνεται πως είναι το κλειδί της ευτυχίας για τα άτομα που ανήκουν στην γ' ηλικία. 

Είναι πολύ συνηθισμένο ωστόσο να συνδέουν όλοι τη λογοθεραπεία με τα παιδιά και την άρθρωση... η αλήθεια όμως είναι ότι και οι ενήλικες μπορούν να επωφεληθούν από τα λογοθεραπευτικά προγράμματα,  ειδικά μετά από αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, κρανιακά τραύματα, νευροεκφυλιστικές παθήσεις, βαρηκοΐες, άνοιες αλλά και καρκίνους κεφαλής-τραχήλου! Επιπλέον η λογοθεραπεία παρεμβαίνει και σε καταστάσεις δυσφαγίας/δυσκαταποσίας, όταν δηλαδή κάποιος δυσκολεύεται να σιτιστεί.

Σε πολλές κλινικές του εξωτερικού όπως και σε ιδρύματα γ' ηλικίας προσφέρονται λογοθεραπευτικά προγράμματα, είτε σε ομάδες ηλικιωμένων είτε σε ατομική βάση. Στις ομάδες αφασίας, ομάδες ατόμων με λαρυγγεκτομή, ομάδες ατόμων με άνοια και άλλες νευροεκφυλιστικές νόσους (π.χ. Parkinson) οι ασθενείς ενώνουν τις δυνάμεις τους, αλληλεπιδρούν με άλλους, αποδέχονται τα προβλήματά τους και συνεχίζουν, έχοντας ενισχύσει την αυτοπεποίθησή τους. Στις περισσότερες ομάδες λογοθεραπείας ο στόχος είναι η αλληλεπίδραση και η επικοινωνία, με τις ό,ποιες δυσκολίες των ασθενών, η συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν και άλλοι με τα ίδια προβλήματα και η αντιμετώπισή τους με διάφορες τεχνικές και τρόπους που είτε συστήνουν οι ειδικοί είτε επινοούν οι ίδιοι ασθενείς!

10 αισθητηριακές "κόκκινες σημαίες" που μπορεί να μην έχεις προσέξει...

 Πολλές φορές συμβαίνει κάτι  να βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας και να μην το βλέπουμε...είτε είσαι γονέας, είτε γιατρός, είτε ειδικός, μπορεί να ξεγελαστείς και να μη δεις τα σημάδια εκείνα που σου λένε προσοχή, κάτι γίνεται εδώ!

Η ανάπτυξη της αισθητικότητας στα παιδιά είναι ένας όρος που πολλοί αγνοούν, είτε επειδή δεν τον έχουν ακούσει ποτέ είτε επειδή δε ξέρουν τι ακριβώς περιλαμβάνει. Ένα παιδί που αντιμετωπίζει πρόβλημα στην αισθητηριακή του ολοκλήρωση μπορεί να παρουσιάζει αλλόκοτες, περίεργες και δυσάρεστες συμπεριφορές. 

Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι αισθητηριακές "κόκκινες σημαίες";;;

Προτού αναφερθούμε στις κόκκινες σημαίες, να διευκρινίσουμε ότι ένα αισθητηριακό σύμπτωμα ή σημάδι είναι ο,ποιοδήποτε ερέθισμα κάνει ένα παιδί να συμπεριφέρεται περίεργα και δείχνει ότι οι αισθήσεις του χρειάζονται περισσότερο ή λιγότερο το συγκεκριμένο ερέθισμα π.χ. το παιδί που φοβάται την πολύ δυνατή μουσική ή να πατήσει ξυπόλυτο στην άμμο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλος του παιδιού επεξεργάζεται το ερέθισμα και χρειάζεται το χρόνο του για να το αναλύσει και για να το κατηγοριοποιήσει.. Επίσης κάθε κόκκινη σημαία δε σημαίνει ότι το παιδί έχει προβλήματα αισθητηριακής ολοκλήρωσης, ότι ανήκει στο φάσμα του αυτισμού ή ότι παρουσιάζει κάποιο άλλο πρόβλημα. Όλοι μας άλλωστε έχουμε, ο καθένας ξεχωριστά, τις δικές του αισθητηριακές ανάγκες και διαφορές από τους υπολοίπους. Οι περίεργες συμπεριφορές ενός παιδιού απέναντι στα ερεθίσματα που δέχεται θα πρέπει να μας προβληματίσουν όταν, ενώ έχει εκτεθεί για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα σε αυτά (ή ποσοτικό), συνεχίζει να αντιδρά το ίδιο περίεργα ή να χειροτερεύει. Τότε μία συζήτηση με έναν ειδικό και μία αξιολόγηση θα μας βοηθήσει να δούμε πόσο σοβαρή ή ασήμαντη είναι η συμπεριφορά του παιδιού μας.   

Έτσι λοιπόν...

1. Το παιδί αποφεύγει την κίνηση

Το παιδί σας φοβάται να σκαρφαλώσει στα όργανα της παιδικής χαράς, να κάνει κούνια, να πέσει από την τσουλήθρα;

2. Το παιδί πνίγεται ή θέλει να κάνει εμετό στη θέα του φαγητού, στη γεύση του ή στην οσμή του

Δεν μασάει τη τροφή του; Αηδιάζει στα πολτοποιημένα τρόφιμα; Δε θέλει να τρώει τραγανές τηγανιτές πατάτες ή σκληρά τρόφιμα;

3. Το παιδί περπατάει στις μύτες των ποδιών του

4. Το παιδί είναι άγαρμπο στις κινήσεις του

5. Το παιδί κρύβεται σε συναθροίσεις ή τις αποφεύγει

6. Το παιδί προτιμάει να φοράει ρούχα που εφαρμόζουν στενά πάνω του

7. Το παιδί εμφανίζει μία άγρια συμπεριφορά

Χοροπηδάει συνέχεια; Σκαρφαλώνει σε τραπέζια ή τρέχει και σπρώχνει συνεχώς; 

8. Το παιδί προτιμάει να παρακολουθεί στην τηλεόραση εικόνες με έντονα χρώματα και γρήγορες εναλλαγές

9. Το παιδί δαγκώνει τα παιχνίδια του ή τους άλλους 

10. Το παιδί δε δίνει σημασία όταν του μιλούν ή χρειάζεται συνεχώς επαναλήψεις για να εκτελέσει κάτι

Εάν κάποια από τα παραπάνω σας φαίνονται γνώρισμα, ίσως να είναι ένδειξη ότι το παιδί σας χρειάζεται λίγη παραπάνω "εξοικείωση" με συγκεκριμένα ερεθίσματα. Δώστε λοιπόν δράσεις και παιχνίδια που θα καλύψουν τις ανάγκες του και θα "γεμίσουν" τις αισθητηριακές του αποθήκες. Να σας θυμίσω μάλιστα παλαιότερες αναρτήσεις για το πώς μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας αισθητηριακά παιχνίδια 

https://logoskorina.blogspot.com/2020/06/blog-post_19.html

https://logoskorina.blogspot.com/2021/06/blog-post_3.html

https://logoskorina.blogspot.com/2020/07/blog-post_27.html

https://logoskorina.blogspot.com/2018/06/blog-post.html

Όταν τα παιδιά βαριούνται την επανάληψη στο σπίτι...

 

Αγαπητοί γονείς, 

Πολλοί από εσάς αναφέρετε στους λογοθεραπευτές ότι το παιδί σας βαριέται να κάνει τις ασκήσεις του στο σπίτι (ξέρετε, τις επαναλήψεις για εμπέδωση των φωνημάτων που μαθαίνουν στις συνεδρίες..). Τι μπορείτε λοιπόν να κάνετε για αυτό;;;

Επειδή τα παιδιά δε λένε ποτέ όχι στο παιχνίδι, φτιάξτε μαζί τους ένα παιχνίδι που θα το χρησιμοποιείτε για τις επαναλήψεις στο σπίτι. Το μόνο που χρειάζεστε είναι όρεξη και φαντασία! Δημιουργήστε πλάσματα του βυθού από χαρτί και κολλήστε στο πίσω μέρος τους μικρά κομμάτια μαγνήτη: στη συνέχεια φτιάξτε καλάμια ψαρέματος είτε από μικρά ξύλα είτε από καλαμάκια ή ξυλάκια από σουβλάκι, με τη χρήση σπάγκου και μαγνήτη στην άκρη τους και...έτοιμοι για ψάρεμα! Κάθε φορά που το παιδί θα ψαρεύει ένα πλάσμα θα πρέπει να πει και μία συλλαβή/λέξη/πρόταση!

Και αν το παιδί σας έχει βαρεθεί να ψαρεύει πλάσματα της θάλασσας, μπορεί να συλλάβει εξωγήινα τέρατα!

Ή ακόμη και δεινόσαυρους....

Μη ξεχάσετε να αποθηκεύσετε το παιχνίδι σας σε ένα κουτί ή μία χαρτοσακούλα, που θα έχει επιμεληθεί καλλιτεχνικά το παιδί σας....καλή επιτυχία!

Long Covid και Λογοθεραπεία

Σύμφωνα με ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, ο Covid 19 έχει επηρεάσει τη ζωή πάνω από 23 εκατομμύρια Αμερικανών που νόσησαν. Πολλοί από αυτούς παρουσιάζουν μεγάλες δυσκολίες στη γνωστική λειτουργία, στη μνήμη, στη συγκέντρωση και στη λεκτική επικοινωνία. Ως εκ τούτου οι επαγγελματίες  υγείας αγωνίζονται να υποστηρίξουν τους ασθενείς τους που έχουν ανάγκη, ενώ η λογοθεραπεία έχει αναδειχθεί ως πολύτιμη μορφή θεραπείας στους long Covid ασθενείς!

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Washighton University στο St. Louis παρατήρησαν ότι οι ασθενείς με Covid έχουν υψηλό ρίσκο παρουσίασης νευρολογικών προβλημάτων μέσα στο πρώτο χρόνο μετά τη νόσηση. Οι λογοθεραπευτές αναφέρουν ότι οι ασθενείς τους δυσκολεύονται πολύ στην αποκωδικοποίηση και στην επεξεργασία του λεκτικού μηνύματος, με αποτέλεσμα να καθυστερούν να απαντήσουν (οπότε επηρεάζεται ο ρυθμός και γενικότερα η επικοινωνία μεταξύ δύο συνομιλητών). 

"Δεν μπορούσα να βρω τις λέξεις, δεν μπορούσα να εκφραστώ!" αναφέρει μία νοσηλεύτρια η οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την εργασία της μετά τη νόσηση με Covid και να καταλήξει εκπαιδεύτρια νοσηλευτών. "Τραύλιζα και αν χρειαζόταν να πω κάτι που ήθελε ιδιαίτερη σκέψη ήταν σαν να έχω καταπιεί τα λόγια μου..". 

Το παράδειγμα της νοσηλεύτριας δεν είναι το μοναδικό αναφέρουν οι λογοθεραπευτές στις ΗΠΑ, καθώς πολλοί ασθενείς ενώ μιλούν, στο μέσο μίας πρότασης σταματούν, τραυλίζουν και συνεχίζουν να μιλούν, πετώντας σκόρπιες λέξεις ή φράσεις. Επίσης οι λογοθεραπευτές έχουν παρατηρήσει ότι οι δίγλωσσοι ασθενείς τους παρουσιάζουν μεγάλη δυσκολία να μιλήσουν πλέον στη γλώσσα που έμαθαν δεύτερη, δηλαδή τα αγγλικά, ενώ η μητρική τους γλώσσα είναι λιγότερο επηρεασμένη. 

Δείτε όλο το άρθρο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://www.benefitnews.com/news/is-speech-therapy-the-key-to-treating-long-covid

Γενίκευση στην Αφασία...

Στη λογοθεραπεία "δουλεύουμε" έχοντας συγκεκριμένους στόχους σε κάθε συνεδρία (όπως την άρθρωση ενός ήχου π.χ. του /s/σ, τον εμπλουτισμό λεξιλογίου π.χ. να μάθει ο ασθενής το χρώμα κίτρινο, τη χρήση ενός χαιρετισμού π.χ. να λέει ο ασθενής καλησπέρα το απόγευμα) : ο τελικός μας στόχος ως θεραπευτές είναι το άτομο να χρησιμοποιήσει αυτό που μαθαίνει στις συζητήσεις του με τους άλλους, εκτός θεραπείας, σε όλα τα πλαίσια επικοινωνίας (σχολείο, σπίτι, φιλικές συναντήσεις, εργασία κοκ). Αυτό λοιπόν που κάνουμε στη λογοθεραπεία γενικεύεται στην πραγματική ζωή του ασθενούς και ονομάζεται γενίκευση.

Δυστυχώς η γενίκευση δεν είναι πάντοτε εφικτή, ειδικά στην αφασία. Διάφορες έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί γύρω από το θέμα της γενίκευσης, ειδικά σε σχέση με την αφασία, και τα αποτελέσματα είναι λίγο μπερδεμένα...ουσιαστικά υπάρχουν δύο τύποι γενίκευσης:

• η response generalization, δηλαδή η ικανότητα του ασθενούς να πει κάτι, αλλά χωρίς να έχει εξασκηθεί πάνω σε αυτό ...τι εννοούμε; Ο αφασικός ασθενής μπορεί να έχει μάθει στις συνεδρίες τις λέξεις μήλο, πορτοκάλι, αχλάδι και πως αυτά είναι φρούτα, αλλά αν δει μία μπανάνα να πει την λέξη μπανάνα χωρίς να την έχει δουλέψει ακόμη στις συνεδρίες λογοθεραπείας
• η stimulus generalization δηλαδή η ικανότητα του ασθενούς να χρησιμοποιήσει την ίδια λέξη, την ίδια φράση σε ένα άλλο γλωσσικό περιβάλλον από αυτό που έχει διδαχθεί π.χ. ο αφασικός ασθενής να πει τελείωσα κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, όταν του δίνουμε να κάνει επιτόπου μία εργασία, αλλά να χρησιμοποιήσει τη λέξη τελείωσα και στο σπίτι του, όταν τελειώσει το δείπνο του!

Ως εκ τούτου, όταν δουλεύουμε με έναν αφασικό ασθενή, ως λογοθεραπευτές θα πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους γενίκευσης θέλουμε να πετύχουμε ή τι ακριβώς μετράμε στη θεραπεία μας. 

Σημαντικοί δείκτες επιτυχίας της γενίκευσης στη θεραπεία της αφασίας

Εννοείται πως η γενίκευση δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση αλλά συνήθως όσο πιο καλές γνωστικές ικανότητες έχει ο ασθενής, τόσο πιο εύκολα παρατηρείται η γενίκευση της θεραπείας (κάτι που ισχύει άλλωστε και στη λογοθεραπεία παιδιών-εφήβων). 

Τι μπορείτε να κάνετε για να αυξήσετε τη γενίκευση στη θεραπεία σας

1. Δουλέψτε με προτάσεις τις λέξεις-στόχους που έχετε παρά μεμονωμένα είτε πρόκειται για ουσιαστικά είτε για ρήματα
2. Επιλέξτε δυσκολότερους στόχους στη θεραπεία καθώς όταν εργάζεστε με πιο πολύπλοκες προτάσεις ή λιγότερο τυπικές λέξεις πετυχαίνετε τη γενίκευση απλούστερων προτάσεων και λέξεων, χωρίς να έχετε δουλέψει πάνω σε αυτά
3. Διδάξτε στρατηγικές και όχι ειδικές λέξεις: αφήστε τους ασθενείς να περιγράψουν λέξεις ή να βασιστούν πάνω σε μία λέξη-κλειδί πχ τηγάνι= εκεί τηγανίζω: πατάτες, ψάρια, καλαμαράκια, κολοκυθάκια, αυγό, ομελέτα
4. Αφήστε τις μορφές της γλώσσας να σας δείξουν το δρόμο βάλτε τον ασθενή να σας γράψει τις λέξεις  ή φράσεις που θα ήθελε να πει αλλά δυσκολεύεται 
5. Βρείτε λειτουργικούς στόχους που ο ασθενής χρησιμοποιεί καθημερινά και που θα τον βοηθήσουν  να γενικεύσει τη γλωσσική του συμπεριφορά : για παράδειγμα προσθέστε στις προτάσεις που λέτε, κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, το όνομα του αγαπημένου σκύλου του ασθενούς π.χ. ο Αζόρ τρώει μήλο/ανανά/αχλάδι/μπανάνα/φράουλα κοκ ώστε ο ασθενής να μάθει να ονομάζει τα φρούτα!
6. Ενθαρρύνετε πάντοτε την εξάσκηση στο σπίτι

Διαβάστε πιο αναλυτικά στο

Coppens & Patterson (2017) Generalization in Aphasiology: What are the best strategies , Aphasia Rehabilitation: Clinical challenges, 205-248

Η παιδιάστικη ομιλία στα μωρά δείχνει διαταραχές αυτισμού

 

Η προσοχή που δίνουν τα νήπια στην τρυφερή ομιλία των γονιών τους αποτελεί ασφαλή δείκτη για τις διαταραχές αυτισμού, του συναισθηματικού δεσμού με τους γονείς και το νόημα των λέξεων σύμφωνα με μία νέα απίστευτη έρευνα!

Μιλάμε στα μωρά μας «μπεμπεκίστικα», για να τους δείξουμε την αγάπη μας, αλλά και για να τα μάθουμε τη γλώσσα, ώστε με το πέρασμα του χρόνου να μπορούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Η «μωρουδιακή» … διάλεκτος συναντάται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και τα μωρά την προτιμούν από οποιονδήποτε άλλο ήχο, καθώς διεγείρει την προσοχή τους, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τη συναισθηματική δέσμευση και αλληλεπίδραση και βοηθά στην εκμάθηση της γλώσσας.

Τώρα οι ερευνητές διαπιστώνουν άλλο ένα χαρακτηριστικό αυτής της τρυφερής γλώσσας επικοινωνίας με τα μωρά: Τα «μπεμπεκίστικα» είναι ασφαλής δείκτης για τη διάγνωση διαταραχών του αυτιστικού φάσματος.

Από καιρό γνωρίζουμε ότι τα παιδιά με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) εμφανίζουν ασυνήθιστες αντιδράσεις, ενώ μερικές φορές δεν αντιδρούν καν σε ήχους στο περιβάλλον τους. Για παράδειγμα, δεν αντιδρούν στο κάλεσμα με το όνομά τους ή δεν καταλαβαίνουν την έννοια των λέξεων. Σε νευρολογικό επίπεδο, οι μελέτες συνήθως αναφέρουν σημαντικά μειωμένη λειτουργική εγκεφαλική δραστηριότητα ή καθυστερημένη αντίδραση σε ήχους ομιλίας. Χρησιμοποιώντας τεχνικές συμπεριφοράς όπως η στροφή του κεφαλιού προς τους ήχους που βγαίνουν από ένα μαγνητόφωνο, ο Kuhl και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι το 70% των νεογνών με ΔΑΦ προτιμούσε να ακούει ήχους από υπολογιστή, αντί των «μπεμπεκίστικων». Μάλιστα, το ίδιο εύρημα έχει καταγραφεί και από άλλες μελέτες. Ωστόσο, η μειωμένη ανταπόκριση στα «μπεμπεκίστικα» δεν αναφέρεται συχνά σε παιδιά με άλλες καθυστερήσεις που δεν σχετίζονται με αυτισμό, μετατρέποντας αυτή την τρυφερή ομιλία προς το μωρό, ως πιθανό εξειδικευμένο διαγνωστικό δείκτη για ΔΑΦ.

Για την ακρίβεια, σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε το JAMA, από ερευνητές του Κέντρου Αυτισμού του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας στο Σαν  Ντιέγκο με 653 νήπια ηλικίας 12 έως 48 μηνών, διαπιστώθηκε ότι τα επίπεδα προσήλωσης στα «μπεμπεκίστικα» ήταν υψηλά σε νήπια χωρίς αυτισμό, ενώ ήταν μειωμένα  σε νήπια με αυτισμό. Εάν ένα νήπιο προσηλωνόταν στη μητρική ομιλία σε ποσοστό 30% ή λιγότερο, η πιθανότητα το νήπιο να διαγνωστεί με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος ήταν 94% και επίσης σήμαινε συσχέτιση με μειωμένες κοινωνικές και γλωσσικές ικανότητες.Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τον Φεβρουάριο του 2018 έως τον Απρίλιο του 2021 και αναλύθηκαν από τον Απρίλιο του 2021 έως τον Μάρτιο του 2022.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν την κινητικότητα των ματιών των μωρών, στη διάρκεια προβολής διαφόρων βίντεο ενός λεπτού με στόχο να διαπιστώσουν πού εστιάζουν τα νήπια και για πόσο χρόνο. Τα βίντεο είχαν ήχους που προκαλούσαν σύγκριση της μητρικής ομιλίας με τους ήχους της κίνησης στο δρόμο ή με μουσική techno. Τα νήπια αξιολογήθηκαν επίσης διαγνωστικά και ψυχομετρικά από ψυχολόγους. Υπολογίστηκαν τα επίπεδα προσήλωσης σε βίντεο με ή χωρίς μητρική ομιλία, καθώς και ο μέσος αριθμός σακκαδικών κινήσεων των ματιών ανά δευτερόλεπτο (είναι οι γρήγορες κινήσεις των ματιών για την εστίαση στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος). Τα νήπια αξιολογήθηκαν επίσης για το χρόνο προσήλωσής τους σε κάθε ερέθισμα, αλλά και για τις κοινωνικές ικανότητες και τις γνώσεις της γλώσσας. Το ενδιαφέρον τους στρωματοποιήθηκε σε χαμηλά, μεσαία και υψηλά επίπεδα. Από τα 653 νήπια μέσης ηλικίας 26,45 μηνών, τα 480 ή το 73,51% ήταν αγόρια.

Τα νήπια χωρίς διαταραχή αυτισμού παρακολουθούσαν σχεδόν ομοιόμορφα τη μητρική ομιλία με μέσο επίπεδο 82,25% και 80,75% στις 2 δοκιμές, ενώ στα νήπια με διαταραχή αυτισμού υπήρχε ένα ευρύ φάσμα, από 0% έως 100%.

Η διάγνωση από τα βίντεο της κυκλοφοριακής κίνησης και της techno μουσικής προκάλεσαν ασφαλή ταξινόμηση.

Τα νήπια με διαταραχή αυτισμού που έδειξαν τα χαμηλότερα επίπεδα προσοχής στη μητρική ομιλία είχαν ασθενέστερες κοινωνικές και γλωσσικές ικανότητες.

Πηγή: https://www.tanea.gr/2023/02/10/health/i-paidiastiki-omilia-sta-mora-deixnei-diataraxes-aytismou/

3 συμβουλές για να "δυσκολέψετε" τη λογοθεραπεία σας...

Στη νευρολογική ανάρρωση, π.χ. μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση, υπάρχει συχνά ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτού που μπορεί να πει ο ασθενής σας τώρα και αυτού που θα ήθελε να είναι σε θέση να λέει.

Για να εργαστούμε ως λογοθεραπευτές προς αυτόν τον μακροπρόθεσμο στόχο, θα πρέπει να θέσουμε βραχυπρόθεσμους στόχους που θα χρησιμεύσουν ως σκαλοπάτι στην πορεία του ασθενούς. Συχνά εμείς ως κλινικοί και οι οικογένειες αγωνιζόμαστε να καθορίσουμε ποια μπορεί να είναι αυτά τα βήματα. Πώς θα πάμε -λεκτικά πάντα- τον ασθενή από το ένα σημείο στο άλλο;;;

1. Κάντε τη γλώσσα πιο δύσκολη

Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να αλλάξουμε σε μια εργασία ή δραστηριότητα είναι η γλωσσική πολυπλοκότητα. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο εργάζεται πάνω στην κατανόηση λέξεων, μπορούμε να κάνουμε αυτές τις λέξεις μεγαλύτερες ή πιο σύντομες (π.χ. κότα-κοτόπουλο),  περισσότερο ή λιγότερο κοινές (π.χ. σκύλος-λαγωνικό) και πιο συγκεκριμένες ή αφηρημένες (π.χ. πρωθυπουργός-κυβέρνηση)

Μερικές φορές οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μεταπηδήσουν από λέξεις σε προτάσεις, αλλά υπάρχουν πολλά βήματα ενδιάμεσα. Μπορούμε να έχουμε φράσεις 2 λέξεων που έχουν ένα μόνο νόημα (π.χ. hot dog/ μπαλ μασκέ) ή που τροποποιούν μια λέξη ( π.χ. brown dog/ μάσκες προσώπου). Οι προτάσεις μπορεί να είναι πολύ απλές (ο Μάκης τραγουδάει), να περιλαμβάνουν αντωνυμίες και άλλους χρόνους (τραγούδησε) ή να μεγαλώνουν σε πολυπλοκότητα (ο Μάκης τραγουδάει ένα τραγούδι στη Σούλα κάθε φορά που νιώθει στενοχωρημένη).

2. Προσαρμόστε τις γνωστικές απαιτήσεις

Ένας άλλος τρόπος για να αυξήσετε τη δυσκολία είναι να λάβετε υπόψη τις γνωστικές απαιτήσεις της δραστηριότητας. Αυτό εξετάζει πόση σκέψη απαιτείται. Έτσι ο ασθενής καλείται να κάνει τα ακόλουθα:

1. Επανάληψη μετά από κάποιον (πιο εύκολο)
2. Ανάγνωση δυνατά ενός γραπτού κειμένου
3. Απάντηση σε μια ερώτηση που του γίνεται
4. Δημιουργία μίας περίληψης από υπάρχουσες γνώσεις ή σκέψεις (το πιο δύσκολο)

Για παράδειγμα, η δυνατή ανάγνωση μπορεί να είναι ένα καλό επόμενο βήμα στη θεραπεία για ένα άτομο με απραξία που μπορεί να επαναλαμβάνει λέξεις αλλά δυσκολεύεται στη συνομιλία.

Μπορείτε επίσης να προσθέσετε σωματικές απαιτήσεις και απαιτήσεις προσοχής για να κάνετε μια εργασία πιο δύσκολη. Αν όλα λειτουργούν καλά ενώ κάθεστε, τι συμβαίνει όταν κάνετε την ίδια εργασία ενώ στέκεστε, περπατάτε, κάνετε στατικό ποδήλατο ή παίζετε με μια μπάλα; Προσθέστε διάφορα επίπεδα θορύβου παρασκηνίου, όπως μουσική, ραδιόφωνο, ανοιχτή τηλεόραση, ομιλίας ή συνομιλία σε κοντινή απόσταση.

3. Αλλάξτε το περιβάλλον

Τέλος, οποιαδήποτε εργασία μπορεί να γίνει ευκολότερη ή δυσκολότερη προσαρμόζοντας το πού και πότε συμβαίνει. Αν και είναι συχνά καλύτερο να κάνετε θεραπεία όταν ο ασθενής νιώθει καλύτερα, μπορεί να είναι σημαντικό να προσπαθήσετε και όταν ο ασθενής είναι λίγο κουρασμένος. Το να μιλάει ο ασθενής  με την οικογένειά του στο σπίτι  μπορεί να είναι αρκετά άνετο γι' αυτόν, αλλά το να μιλάει με αγνώστους στην κοινότητα είναι σίγουρα διαφορετικό και θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή...

Να θυμάστε ότι η λεκτική επικοινωνία επηρεάζεται πάντα από το ποιοι είναι οι συνεργάτες επικοινωνίας των ασθενών, πόσα άτομα βρίσκονται γύρω τους, το περιβάλλον στο οποίο εκτελείται η λεκτική εργασία τους και άλλους προσωπικούς και ψυχολογικούς παράγοντες όπως η διάθεση, η αυτοπεποίθηση ή το άγχος.

Δωρεάν συνεδρίες λογοθεραπείας

 Στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας του νοσοκομείου Αγ Ανδρέα, Επιδαύρου 8 στην Πάτρα, πραγματοποιούνται καθημερινά δωρεάν συνεδρίες λογοθεραπείας σε παιδιά και ενήλικες. Για ραντεβού καλέστε στο 2610362944.