Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια της λογοθεραπείας, ο ασθενής θα πει κάτι και ο λογοθεραπευτής θα αναφέρει αμέσως εάν αυτό που ειπώθηκε ήταν σωστό ή λάθος. Όλα καλά όταν ο ασθενής βρίσκεται στο ελεγχόμενο κλινικό πλαίσιο, δηλαδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας...τι συμβαίνει όμως όταν βγαίνει έξω από την πόρτα του λογοθεραπευτή; Ποιος θα είναι συνεχώς δίπλα για να του πει εάν μίλησε σωστά ή όχι;
Ο στόχος της λογοθεραπείας λοιπόν θα πρέπει να είναι τέτοιος που θα "μετατρέπει" τον ασθενή στον λογοθεραπευτή του εαυτού του!
Ο ασθενής (είτε πρόκειται για παιδί είτε για ενήλικα) πρέπει να μάθει να μιλάει, να ακούει τον εαυτό του που μιλάει, να αναγνωρίζει τα λάθη του -εάν κάνει... και βεβαίως να προσπαθεί να τα διορθώσει. Επομένως, ως θεραπευτές θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τον ασθενή μας να αποκτήσει επίγνωση των λαθών του. Αυτό ο ασθενής μπορεί να το πετύχει ως εξής:
1. ενώ μιλάει και κάνει λάθος, εμείς ως θεραπευτές σιωπούμε αντί να απαντήσουμε ή να διορθώσουμε, δίνοντας την ευκαιρία να αναγνωρίσει ο ίδιος το λάθος του,
2. εάν ο ασθενής δεν καταλάβει το λάθος του, ως θεραπευτές ή ως γονέας ενός παιδιού θα πρέπει να τον ρωτήσουμε "Σου ακούστηκε ωραία αυτό που μόλις είπες;",
3. εάν και πάλι ο ασθενής δεν έχει καταλάβει το λάθος του, γίνετε πιο συγκεκριμένοι στο λάθος που έκανε, αλλά μην το διορθώσετε, πχ '' Πώς σου ακούστηκε η λέξη ....... που είπες πριν;"
4. όταν ο ασθενής καταλάβει το λάθος του και το διορθώσει, επαινέστε τον και πείτε του "Έκανες εξαιρετική δουλειά, κατάφερες όχι μόνο ο ίδιος να συνειδητοποιήσεις το λάθος σου αλλά ΚΑΙ να το διορθώσεις, υπέροχα!!!".
Επίσης μπορείς:
- να ηχογραφήσεις / βιντεοσκοπήσεις την ομιλία του ασθενούς και να τη βάλεις να την ακούσει/δει ο ίδιος
- να χρησιμοποιήσεις ένα smart τηλέφωνο ή τάμπλετ που θα πληκτρογραφεί αυτά που λέει ο ασθενής ώστε μετά να του τα διαβάσετε ή να τα διαβάσει ο ίδιος και να βρει τα λάθη του
- να ζητήσεις από τον ασθενή να βαθμολογήσει ο ίδιος την ομιλία του