Ποιος είναι ο στόχος στη λογοθεραπεία;;

Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια της λογοθεραπείας, ο ασθενής θα πει κάτι και ο λογοθεραπευτής θα αναφέρει αμέσως εάν αυτό που ειπώθηκε ήταν σωστό ή λάθος. Όλα καλά όταν ο ασθενής βρίσκεται στο ελεγχόμενο κλινικό πλαίσιο, δηλαδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας...τι συμβαίνει όμως όταν βγαίνει έξω από την πόρτα του λογοθεραπευτή; Ποιος θα είναι συνεχώς δίπλα για να του πει εάν μίλησε σωστά ή όχι;

Ο στόχος της λογοθεραπείας λοιπόν θα πρέπει να είναι τέτοιος που θα "μετατρέπει" τον ασθενή στον λογοθεραπευτή του εαυτού του! 

Ο ασθενής (είτε πρόκειται για παιδί είτε για ενήλικα) πρέπει να μάθει να μιλάει, να ακούει τον εαυτό του που μιλάει, να αναγνωρίζει τα λάθη του -εάν κάνει... και βεβαίως να προσπαθεί να τα διορθώσει.  Επομένως, ως θεραπευτές θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τον ασθενή μας να αποκτήσει επίγνωση των λαθών του. Αυτό ο ασθενής μπορεί να το πετύχει ως εξής:

1. ενώ μιλάει και κάνει λάθος, εμείς ως θεραπευτές σιωπούμε αντί να απαντήσουμε ή να διορθώσουμε, δίνοντας την ευκαιρία να αναγνωρίσει ο ίδιος το λάθος του,

2. εάν ο ασθενής δεν καταλάβει το λάθος του, ως θεραπευτές ή ως γονέας ενός παιδιού θα πρέπει να τον ρωτήσουμε "Σου ακούστηκε ωραία αυτό που μόλις είπες;",

3. εάν και πάλι ο ασθενής δεν έχει καταλάβει το λάθος του, γίνετε πιο συγκεκριμένοι στο λάθος που έκανε, αλλά μην το διορθώσετε, πχ '' Πώς σου ακούστηκε η λέξη ....... που είπες πριν;"

4. όταν ο ασθενής καταλάβει το λάθος του και το διορθώσει, επαινέστε τον και πείτε του "Έκανες εξαιρετική δουλειά, κατάφερες όχι μόνο ο ίδιος να συνειδητοποιήσεις το λάθος σου αλλά ΚΑΙ να το διορθώσεις, υπέροχα!!!".

Επίσης μπορείς:

• να ηχογραφήσεις / βιντεοσκοπήσεις την ομιλία του ασθενούς και να τη βάλεις να την ακούσει/δει  ο ίδιος
• να χρησιμοποιήσεις ένα smart τηλέφωνο ή τάμπλετ που θα πληκτρογραφεί αυτά που λέει ο ασθενής ώστε μετά να του τα διαβάσετε ή να τα διαβάσει ο ίδιος και να βρει τα λάθη του
• να ζητήσεις από τον ασθενή να βαθμολογήσει ο ίδιος την ομιλία του

Όλα τα παραπάνω δεν είναι εύκολα να εφαρμοστούν με όλους τους ασθενείς πάντοτε. Υπάρχουν άτομα που ντρέπονται για τα λάθη τους και αποφεύγουν να μιλήσουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι λογοθεραπευτές ή οι γονείς των παιδιών στο σπίτι θα πρέπει να γίνουν πιο διπλωμάτες και να ενισχύσουν γενικότερα τη γλωσσική συμπεριφορά και προσπάθεια του ασθενούς, προτού γίνουν πιο συγκεκριμένοι στα λάθη που κάνουν. 

Και να θυμάστε: Δεν είναι εύκολο για όλες τις περιπτώσεις των ασθενών να αποκτήσουν επίγνωση των λαθών τους ή, ακόμα και αν το κάνουν, να μπορούν να διορθώσουν τον εαυτό τους άμεσα. Όμως η προσπάθεια θα φέρει αποτελέσματα αργά ή γρήγορα και από τη στιγμή εκείνη και έπειτα η λογοθεραπεία γίνεται παιχνίδι...!