8 οδηγίες για εσένα που ζεις με την αφασία...

Η αφασία είναι η απώλεια της ικανότητας ενός ατόμου να επικοινωνήσει λεκτικά με το περιβάλλον του.  Οι αιτίες είναι διάφορες και τα χαρακτηριστικά της ποικίλλουν, καθώς εξαρτάται από το σημείο όπου εντοπίζεται η βλάβη στον εγκέφαλο. Έχεις εσύ ο ίδιος ή κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο αφασία; Οι παρακάτω 8 οδηγίες θα βοηθήσουν για μία πιο επιτυχημένη λεκτική επικοινωνία με το περιβάλλον. 

Κλείσε τον ήχο από την τηλεόραση/το ραδιόφωνο/ γενικά ελαχιστοποίησε τον περιβαλλοντικό θόρυβο και επικοινώνησε σε ένα ήρεμο και ήσυχο περιβάλλον

Σκέψου αυτό που θέλεις να πεις προτού το πεις

  

 Χρησιμοποίησε τις εκφράσεις του προσώπου σου όταν μιλάς ή κάνε χειρονομίες, γράψε τι θες ή δείξε το για να καταλάβει καλύτερα ο συνομιλητής σου

 

 Αν δε μπορείς να βρεις τη λέξη που θέλεις να πεις, προσπάθησε να την περιγράψεις ή να πεις μια άλλη παρόμοια 

Μην κάνεις σημαντικές συζητήσεις όταν εσύ που έχεις αφασία ή ο αφασικός συνομιλητής σου νιώθει κούραση/ νυστάζει/ δεν είναι καλά συναισθηματικά...

Να βρίσκεσαι συχνά με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με εσένα . Δεν είσαι μόνος/η. Η ομάδα είναι δύναμη!!!

Εξασκήσου συνεχώς!!! Προσπάθησε να μιλάς όσο γίνεται περισσότερο,  κάθε ώρα και στιγμή! Ακόμη και όταν δυσκολεύεσαι...!

Εμφύτευμα στον εγκέφαλο δίνει τεχνητή όραση σε τυφλή γυναίκα

Ισπανοί και Αμερικάνοι ερευνητές κατάφεραν να προσφέρουν σε μία τυφλή γυναίκα μία “τεχνητή όραση” για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια, μέσω ενός εμφυτεύματος στον εγκέφαλο. Η Berna Gomez στα 42 της χρόνια ανέπτυξε τοξική οπτική νευροπάθεια και το οπτικά νεύρα που συνδέουν τα μάτια με τον εγκέφαλο καταστράφηκαν μέσα σε μερικές μέρες, αφήνοντάς την για πάντα στο σκοτάδι. Το 2018, σε ηλικία 57 ετών, η Gomez δήλωσε εθελόντρια για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα είχε ένα μικροσκοπικό ηλεκτρόδιο με εκατοντάδες μικροσκοπικές βελόνες εμφυτευμένο στην οπτική περιοχή του εγκεφάλου της.

Μετά την εγχείρηση στην Ισπανία, η Gomez πέρασε τους επόμενους έξι μήνες στο εργαστήριο καθημερινά για ώρες δοκιμών και εκπαίδευσης. Οι δύο πρώτοι μήνες κύλησαν προσπαθώντας να ξεχωρίσει τις τυχαίες λάμψεις φωτός που παράγει ο εγκέφαλός της από τα σημεία φωτός που ήταν αποτέλεσμα λειτουργίας του εμφυτεύματος.

Σταδιακά, έμαθε να ξεχωρίζει σχήματα και έφτασε να μπορεί πλέον να διαβάζει ακόμα και μερικά γράμματα, μέχρι και να διακρίνει ένα κεφαλαίο Όμικρον από ένα μικρό. Διεγείροντας τους νευρώνες με τα ηλεκτρόδια, ο εγκέφαλος μπορεί να δημιουργήσει δισδιάστατες εικόνες.

Στο τελευταίο μέρος του πειράματος, η Gomez φόρεσε ειδικά γυαλιά με ενσωματωμένη κάμερα η οποία σκανάρει τα αντικείμενα μπροστά της και διεγείρει διαφορετικούς συνδυασμούς ηλεκτροδίων στο εμφύτευμα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία απλών εικόνων. Τα γυαλιά επέτρεψαν τελικά στην Gomez να μπορεί να διαχωρίσει τα όρια μαύρων και λευκών γραμμών σε ένα πίνακα, ενώ μπόρεσε να βρει και την τοποθεσία ενός λευκού τετραγώνου σε έναν υπολογιστή.

Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά καθώς έως τώρα δεν έχει παρατηρηθεί πως το εμφύτευμα προκαλεί θάνατο των νευρώνων, επιληπτικές κρίσεις ή άλλα αρνητικά συμπτώματα, δείχνοντας πως είναι ασφαλές για την επαναφορά μίας τεχνητής όρασης σε άτομα τα οποία έχουν μόνιμη βλάβη στα οπτικά νεύρα ή στον αμφιβληστροειδή χιτώνα.

Αυτή η ελλιπής όραση δεν παύει να είναι όραση για αυτόν που δε βλέπει και η μελέτη του εμφυτεύματος σε περισσότερους εγκεφάλους θα επιτρέψει κάποια στιγμή συνδυασμό ερεθισμάτων ο οποίος θα παράγει ακόμα πιο περίπλοκες οπτικές εικόνες και ίσως μία μέρα οι ασθενείς να χρησιμοποιούν ξανά τα μάτια τους για τις καθημερινές τους ανάγκες.

Ένας από τους στόχους αυτής της έρευνας είναι να δώσει μεγαλύτερη κινητικότητα στον τυφλό. Μπορεί να τους επιτρέψει να αναγνωρίσουν ένα άτομο, πόρτες ή αυτοκίνητα εύκολα. Μπορεί να αυξήσει την ανεξαρτησία και την ασφάλεια. Αυτό προσπαθούμε. –Richard Normann, βιομηχανικός στο University of Utah

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Investigation.

Το άρθρο ανήκει στον κ. Αλέξανδρο Καραντζά:  https://unboxholics.com/news/tech/88041-emfytevma-ston-egkefalo-dinei-techniti-orasi-se-tyfli-gynaika

Επιλεκτική Αλαλία

 Η Επιλεκτική Αλαλία - Ε.Α. είναι μία αγχώδης διαταραχή και δεν ανήκει στις διαταραχές του λόγου, της ομιλίας ή της επικοινωνίας γενικότερα. Δεν πρόκειται για μία συνειδητή επιλογή του ασθενούς ή για ντροπή, αλλά για μία φυσική κατάσταση ανικανότητας παραγωγής της λεκτικής επικοινωνίας. 

Στις περιπτώσεις της Ε.Α., το παιδί ή ο ενήλικας διαρκώς αποτυγχάνουν να επικοινωνήσουν λεκτικά, παρότι είναι ικανοί να παράγουν λόγο σε διαφορετικά, λιγότερο αγχώδη περιβάλλοντα. Η Ε.Α. λοιπόν μπορεί να επηρεάσει τη ζωή και τη λειτουργικότητα του ατόμου σε διάφορα περιβάλλοντα (σχολείο, εργασία, κοινωνική ζωή) και έχει διάρκεια τουλάχιστον ενός μηνός- και βέβαια δε μιλάμε για τον πρώτο μήνα στο σχολείο, κατά τον οποίο τα παιδιά συνήθως δε μιλούν πολύ ή καθόλου, μέχρι να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον.Κάποια παιδιά με εκλεκτική αλαλία (περίπου το 20 – 30%) ίσως εμφανίσουν προφανείς ανωμαλίες στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας, όπως γλωσσικές διαταραχές στην πρόσληψη και παραγωγή του λόγου ή γλωσσικές καθυστερήσεις.

Η Ε.Α. δε συνδέεται με κάποιο ψυχολογικό τραύμα, σε αντίθεση με ό,τι οι περισσότεροι πιστεύουν        (καθώς ένα ψυχολογικό τραύμα θα συνόδευε την αλαλία σε όλα τα γλωσσικά περιβάλλοντα): αντίθετα, η Ε.Α. φαίνεται να συνδέεται με το κοινωνικό άγχος, με αισθητηριακές διαταραχές, γενετικούς παράγοντες και θέματα ιδιοσυγκρασίας (αναστολή).  

Προκειμένου να επικοινωνήσει ένα άτομο με Ε.Α. καταφεύγουμε στη χρήση εναλλακτικής επικοινωνίας και, επειδή συνήθως η Ε.Α. δεν αυτοθεραπεύεται, θα χρειαστεί η παρέμβαση από έναν εξειδικευμένο ειδικό σε θέματα αγχώδους διαταραχής. Η θεραπεία του άγχους είναι το κλειδί της Ε.Α. : ως εκ τούτου, το να πιέζεται ένα παιδί ή ενήλικας να μιλήσει δεν είναι αποτελεσματικό. Επιπλέον θα πρέπει να θυμάστε ότι το άτομο που αντιμετωπίζει Ε.Α. νιώθει συνήθως φόβο για την κατάστασή του...

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ:

www.selectivemutism.org

www.selectivemutismcenter.org

www.childmind.org/guide/parents-guide-how-to-help-a-child-with-selective-mutism/

https://proseggisi.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1/

Ας μιλήσουμε για...βρισιές!

Για τους περισσότερους ανθρώπους το κέντρο της γλώσσας βρίσκεται στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Για ποιο λόγο λοιπόν ένας άνθρωπος, που έχει υποστεί βλάβη αριστερά και δε μπορεί να μιλήσει σωστά ή και καθόλου, βρίζει (!! ☺☺) με πολύ μεγάλη ευχέρεια π.χ. μετά από ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (ΑΕΕ) ;;; 

Η απάντηση είναι απλή: οι βρισιές εντοπίζονται δεξιά στον εγκέφαλο, σε περιοχές που δεν επηρεάζονται από τη βλάβη, στο μεταιχμιακό σύστημα και στα βασικά γάγγλια. Ο εγκέφαλός μας φαίνεται πως έχει εντάξει τις βρισιές σε μία ιδιαίτερη κατηγορία έκφρασης- τόσο φυσική όσο και συναισθηματική. Και ακούγεται απόλυτα λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι η έδρα των συναισθημάτων μας εντοπίζεται στο μεταιχμιακό σύστημα, ενώ τα βασικά γάγγλια ενεργούν για εμάς πριν από εμάς, κάνοντας τις καθημερινές μας κινήσεις χωρίς σκέψη.

Όταν χτυπάς το μικρό δακτυλάκι του ποδιού σου στο κρεβάτι ή στην πολυθρόνα, τι βγαίνει αυθόρμητα από το στόμα σου;;; @##!!&&%%@@#! Και δεν εννοώ κάποια προσευχή ή ευχολόγιο... Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατες έρευνες, το ξέρεις ότι οι βρισιές προσφέρουν και κάποιου είδους ανακούφισης από τον πόνο;; (Stephens & Robertson, 2020. Swearing as a Response to Pain: Assessing Hypoalgesic Effects of Novel “Swear” Words https://doi.org/10.3389/fpsyg.2020.00723).

Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που είδα ασθενή να βρίζει με άνεση κάθε φορά που αντίκριζε τον...γαμπρό του, τον άντρα της κόρης του. Ο ασθενής Χ δε μπορούσε να μιλήσει καθόλου μετά το βαρύ ισχαιμικό ΑΕΕ που έπαθε. Κι όμως, κάθε φορά που αντίκριζε τον γαμπρό του, το στόμα του ασθενούς Χ ξεκινούσε ασταμάτητα να εκφράζει ... ένα δικό του ιδιαίτερο τρόπο σκέψης! Ευτυχώς που ο νεαρός γελούσε με τις λέξεις του πεθερού του και έλεγε παντού πόσο προφανές ήταν πως του είχε..μεγάλη αδυναμία!! 

Δυσκολία σίτισης/δυσφαγία που προκαλείται από τη θεραπεία του καρκίνου...

Η θεραπεία διαταραχών της σίτισης αυτού του είδους, που απορρέουν άμεσα από τη θεραπεία του καρκίνου, συνήθως περιλαμβάνει α) την αποδοχή του προβλήματος και β) τη διαχείριση των δυσκολιών, μέσω της εύρεσης της κατάλληλης τροφής, ανάλογα και με την ηλικία του ασθενούς...

Οι καρκινοπαθείς, τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες, συνήθως λαμβάνουν χημειοθεραπεία, η οποία δημιουργεί προβλήματα όπως πόνο στη στοματική κοιλότητα-βλεννογονίτιδα, άφθες, ναυτίες και εμετούς, αλλαγές στη γεύση και γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, καθυστερημένη γαστρική κένωση κλπ Όλα αυτά μπορούν με τη σειρά τους να προκαλέσουν καθυστέρηση στη στοματοκινητική ανάπτυξη για τα παιδιά, υποσιτισμό, εξάρτηση του ασθενούς από άλλες μεθόδους σίτισης π.χ. μέσω ρινογαστρικού σωλήνα ή γαστροστομία, κακή ποιότητα ζωής: εκτός από τους ασθενείς, τα προβλήματα αυτά δημιουργούν στρες στους συνοδούς και συγγενείς των ασθενών αλλά και πολλές φορές αλλαγές στο πλάνο της θεραπείας, όπως και αυξημένο κόστος θεραπείας (επειδή οι ασθενείς χρειάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα διατροφική υποστήριξη-και όχι μόνο).

Εκτός από τη χημειοθεραπεία, πολλοί ασθενείς με καρκίνο λαμβάνουν ακτινοθεραπεία, η οποία επηρεάζει σημαντικά τη σίτιση των ασθενών όταν αφορά περιοχές του σώματος που συγγενεύουν με δομές που λαμβάνουν μέρος στη σίτιση. Η ακτινοθεραπεία στην κεφαλή και στον αυχένα μπορεί να προκαλέσει:

• Πόνο κατά την κατάποση
• Πόνο (βλεννογονίτιδα) στο στόμα ή στο λαιμό 
• Ξηροστομία
• Πιο παχύρευστο σάλιο
• Πρήξιμο
• Αλλαγές στη γεύση

Επιπλέον, η ακτινοθεραπεία μπορεί να προκαλέσει και μόνιμη ουλή στον ιστό. Οι επιπτώσεις των ουλών εξαρτώνται από την περιοχή που έλαβε τη θεραπεία. Επιπλέον: 

• Οι σιελογόνοι αδένες ενδέχεται να μην παράγουν αρκετό σάλιο. Αυτό μπορεί να  δυσκολέψει στην κατάποση επειδή το στόμα είναι υπερβολικά στεγνό,
• Οι μύες στην γλώσσα και το πίσω μέρος του λαιμού μπορεί να μην είναι σε θέση να κινηθούν με αποτέλεσμα τη δυσκολία  να σπρώξει κάποιος το φαγητό ή τα υγρά προς τα πίσω και να ανοίξει τον οισοφάγο, 
• Οι μύες που συμβάλλουν στην προστασία των αεραγωγών, όταν καταπίνει ο ασθενής,  μπορεί να είναι πιο εξασθενημένοι και να μην είναι αρκετά δυνατοί για να εμποδίσουν τα τρόφιμα ή τα υγρά να μην περάσουν προς τους πνεύμονες, 
• Ο οισοφάγος μπορεί να στενέψει και να κάνει την τροφή να κολλάει στο πίσω μέρος του λαιμού. 

Τις περισσότερες φορές η δυσφαγία είναι ένα συχνό επακόλουθο της θεραπείας του καρκίνου. Στις περιπτώσεις αυτές λοιπόν, μία ομάδα υγειονομικής διεπιστημονικής περίθαλψης θα συνεργαστεί με τους ασθενείς  για να μπορέσουν από κοινού να αντιμετωπίσουν τη δυσφαγία. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει τους γιατρούς των ασθενών, τις νοσηλεύτριες που φροντίζουν τους ασθενείς, τον λογοθεραπευτή, έναν κλινικό διαιτολόγο/διατροφολόγο και έναν ψυχολόγο. Σκοπός της διεπιστημονικής ομάδας είναι η βέλτιστη αντιμετώπιση των καρκινοπαθών και η εύρεση της κατάλληλης αντιμετώπισης της δυσφαγίας, ανάλογα με το πρόβλημα του κάθε ασθενούς, τη ψυχολογική του κατάσταση, τη χρονολογική του ηλικία και το είδος θεραπείας που λαμβάνει, αλλά και τη γενικότερη κατάσταση υγείας του ασθενούς. Ας μη ξεχνάμε επιπλέον τους συνοδούς των ασθενών, οι οποίοι θα πρέπει να συνεργαστούν άμεσα με τη διεπιστημονική ομάδα αλλά και να υποστηριχθούν ψυχολογικά απέναντι στο έργο που έμμεσα καλούνται να παρέχουν. 

Για περισσότερες πληροφορίες: 

www.mskcc.org/el/cancer-care/patient-education/radiation-therapy-head-and-neck-swallowing

AAC ή αλλιώς ΕΕΕ...

 Και τι είναι αυτό;;

Φαντάζεσαι να μη μπορείς να μιλήσεις; Φαντάζεσαι να θες να επικοινωνήσεις και να μη βρίσκεις τον τρόπο; Οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου να σε πλημμυρίζουν, αλλά να μη μπορείς να βρεις διέξοδο έκφρασης. Πόση μοναξιά πίσω από αυτή την αδυναμία σου; Μόνος/η ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους...

Αυτό ακριβώς είναι η Επαυξητική Εναλλακτική Επικοινωνία: η χρήση τρόπων επικοινωνίας με το περιβάλλον σου. Είτε είσαι αυτιστικός, είτε με νοητική υστέρηση ή βαρηκοία, είτε έχεις υποστεί αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση..ό,ποια κι αν είναι η αιτία, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να έρθεις σε επαφή με το περιβάλλον. 

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας της Επαυξητικής και Εναλλακτικής Επικοινωνίας σε όλο τον κόσμο. Ο ρόλος του λογοθεραπευτή σε τέτοιες περιπτώσεις  είναι να σε μυήσει στον κόσμο της ΕΕΕ: η χρήση συστημάτων ΕΕΕ δεν αποκλείει τη χρήση της γλώσσας. Μάλιστα, σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, η ΕΕΕ πολλές φορές ενισχύει τη λογοθεραπεία και ανοίγει το δρόμο στη γλωσσική επικοινωνία (όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό)! 

Ας μιλήσουμε για χρώμα...

 Διάβασα ένα πολύ όμορφο άρθρο που με έβαλε σε σκέψεις και ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας...

Η "μαύρη" μητέρα ενός "μαύρου" παιδιού στις Η.Π.Α. έπρεπε να ξεκινήσει στο παιδί της συνεδρίες λογοθεραπείας. Μπαίνοντας στη διαδικασία της λογοθεραπείας, διαπίστωσε από τους ειδικούς ότι στα έγχρωμα παιδιά συνήθως δε γίνεται διάγνωση των γλωσσικών διαταραχών τους και πως μόλις το 4,5% των λογοθεραπευτών είναι "μαύροι"(SPEECH PATHOLOGIST STATISTICS AND FACTS IN THE US, https://www.zippia.com/speech-pathologist-jobs/demographics/)

Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα στις Η.Π.Α. οι διαταραχές λόγου και ομιλίας, οι οποίες δεν οφείλονται σε κάποια νοητική κατάσταση ή σε απώλεια της ακοής, είναι η Νο1 πιο συχνή διαταραχή σε παιδιά έως και 5 ετών, καθώς επίσης και η 2η πιο συχνή διαταραχή σε παιδιά και νεαρά άτομα ηλικίας 6-21 ετών. Και τα έγχρωμα παιδιά συνήθως δε λαμβάνουν με την ίδια συχνότητα υπηρεσίες λογοθεραπείας σε σύγκριση με τα λευκά παιδιά (https://www.researchgate.net/publication/318926816_Cross-Cohort_Evidence_of_Disparities_in_Service_Receipt_for_Speech_or_Language_Impairments)! 

Επιπλέον, τα περισσότερα έγχρωμα παιδιά είναι συνηθισμένα να μιλούν τη δική τους διάλεκτο, τα δικά τους Αφρικανικά Αμερικανικά Αγγλικά (https://en.wikipedia.org/wiki/African-American_Vernacular_English), με αποτέλεσμα πολλοί να θεωρούν ότι ένα έγχρωμο παιδί πάσχει από κάποια γλωσσική διαταραχή..

Ξέρω πως πολλοί θα σκεφτείτε: και τι σχέση έχουν όλα αυτά με εμάς στην Ελλάδα;;;

Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ζήτημα χρόνου να προκύψουν τέτοιου είδους θέματα στην Ελλάδα, δεδομένου του γεγονότος ότι υπάρχουν πολλοί πρόσφυγες ανάμεσά μας πλέον, ενώ ολοένα και περισσότερα έγχρωμα παιδιά υιοθετούνται από λευκούς γονείς. Εξάλλου, στα σχολεία μας ήδη αντιμετωπίζονται δυσκολίες με τα παιδιά των Ρομ, οι οποίοι πολλές φορές μιλούν μόνο τη δική τους γλώσσα και οι ειδικοί ή οι δάσκαλοι θεωρούν ότι τα παιδιά αυτά αντιμετωπίζουν γλωσσικές δυσκολίες. Κάτι αντίστοιχο με τα έγχρωμα παιδιά της Αμερικής δηλαδή..εσείς τι λέτε; 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στα αγγλικά εδώ : https://www.romper.com/parenting/speech-therapy-while-black

Το τέλος της λογοθεραπείας(;;!!)

 Για πρώτη φορά στα χρονικά της ιατρικής, ασθενής που δεν μπορεί να μιλήσει λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου μπόρεσε να επικοινωνήσει με τους γύρω του χάρη σε σύστημα που μετατρέπει τις σκέψεις του σε λέξεις που εμφανίζονται σε μια οθόνη.

Το σύστημα που παρουσιάζεται στο New England Journal of Medicine βασίζεται σε εγκεφαλικό εμφύτευμα που καταγράφει τη δραστηριότητα των περιοχών του εγκεφάλου που ελέγχουν την ομιλία. Τα δεδομένα μεταδίδονται σε έναν υπολογιστή που τρέχει αλγόριθμο μηχανικής μάθησης, ένα είδος τεχνητής νοημοσύνης που εκπαιδεύτηκε να μεταφράζει τα ηλεκτρικά σήματα σε λέξεις. Μέχρι σήμερα, παρόμοια συστήματα είχαν επιτρέψει σε ασθενείς να ελέγχου με τη σκέψη ρομποτικούς βραχίονες και να χειρίζονται έτσι αντικείμενα. Η προσέγγιση που εφαρμόστηκε στη νέα μελέτη απαιτεί την εμφύτευση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο και είχε δοκιμαστεί παλαιότερα σε ασθενείς με επιληψία που χρειάζονταν ηλεκτρόδια στο κεφάλι για να μπλοκάρουν τις επιληπτικές κρίσεις.Η νέα μελέτη είναι η πρώτη που εφαρμόζει την ιδέα σε ασθενή που αδυνατεί να μιλήσει. Πρόκειται για άνδρα 30-40 ετών (η ταυτότητά του δεν δημοσιοποιήθηκε) που έμεινε παράλυτος και βωβός έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο πριν από 15 χρόνια. «Από ό,τι γνωρίζουμε, είναι η πρώτη επιτυχής επίδειξη της άμεσης αποκωδικοποίησης πλήρων λέξεων από την εγκεφαλική δραστηριότητα ατόμου με παράλυση που αδυνατεί να εκφέρει λόγο» λέει ο Έντουαρντ Τσανγκ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, επικεφαλής της μελέτης.

Για να μπορεί να επικοινωνήσει έστω και στοιχειωδώς, ο ασθενής φορούσε ένα καπέλο από το οποίο εξείχε ένας δείκτης, με τον οποίο επέλεγε γράμματα σε μια οθόνη κουνώντας ελαφρά το κεφάλι. Μπορούσε έτσι να γράψει γύρω στις 5 λέξεις την ώρα. Χάρη στο νέο σύστημα, η ταχύτητα αυξήθηκε στις 18 λέξεις –πολύ κάτω από τις 120 με 180 λέξεις το λεπτό που χρησιμοποιούμε στις κανονική συνομιλία, αρκετές όμως για να διευκολύνουν τη ζωή του. Σε πρώτη φάση, ο εθελοντής υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την προσωρινή αφαίρεση ενός τμήματος του κρανίου. Η ομάδα του δρ Τσανγκ εμφύτευσε ηλεκτρόδια στην επιφάνεια του εγκεφάλου πάνω από τις περιοχές που ελέγχουν τις κινήσεις του λάρυγγα και του στόματος στην κανονική ομιλία.

Στην επόμενη φάση, που διήρκεσε αρκετούς μήνες, ο εθελοντής καλούταν να φανταστεί ότι πρόφερε τις λέξεις που του έδειχναν οι ερευνητές. Την ίδια ώρα, τα σήματα των ηλεκτροδίων μεταδίδονταν σε έναν αλγόριθμο μηχανικής μάθησης, ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που μαθαίνει από παραδείγματα. Σταδιακά το σύστημα έμαθε να μεταφράζει τα εγκεφαλικά σήματα σε γραπτό κείμενο. Στο τέλος της περιόδου εκπαίδευσης, ο ασθενής κλήθηκε να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις όπως «Πώς είσαι σήμερα» ή «Μήπως διψάς». Το εμφύτευμα του επέτρεπε να απαντά «Είμαι πολύ καλά» ή «Όχι, δεν διψάω». Η ακρίβεια των προβλέψεων του αλγόριθμου έφτασε το εντυπωσιακό νούμερο του 92%.

Σε εντιτόριαλ που συνοδεύει τη μελέτη, οι νευροεπιστήμονες του Χάρβαρντ, Λι Χόκμεργκ και Σίντνεϊ Κας, χαρακτήρισαν το πείραμα «πρωτοπόρο». Αναγνώρισαν ότι το σύστημα χρήζει βελτιώσεων, θα μπορούσε όμως να αποδειχθεί πολύτιμο σε μια ποικιλία παθήσεων που εμποδίζουν την ομιλία. Στη σημερινή μορφή του, το σύστημα αναγνωρίζει ένα μάλλον περιορισμένο λεξιλόγιο μόλις 50 λέξεων, και χρειάζεται τρία με τέσσερα δευτερόλεπτα για να επεξεργαστεί και να εμφανίσει κάθε λέξη στην οθόνη. Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές, υπάρχει περιθώριο βελτιώσεων όσον αφορά την ταχύτητα και το λεξιλόγιο, και τελικά το σύστημα θα μπορούσε να μιλά αντί να γράφει στην οθόνη.

Πηγή : https://www.in.gr/2021/07/15/b-science/episthmes/texniti-noimosyni-pou-diavazei-ton-egkefalo-epetrepse-se-vouvo-astheni-na-milisei/

Αισθητηριακές καρέκλες με ... μπάλες τένις!

 

Συμβαίνει και αυτό!!

Μία συνάδελφος λογοθεραπεύτρια στο Ιλινόις, η Άμι. είχε μία καταπληκτική ιδέα για να βοηθήσει μαθητές της με αισθητηριακές δυσκολίες: έκοψε μπάλες του τένις και τις κόλλησε στη σχολική καρέκλα τους. 

Το αποτέλεσμα;; 

Η Άμι παρατήρησε ότι οι μαθητές της α΄ τάξης του δημοτικού ήταν πιο ήρεμοι, συγκεντρωμένοι και ακολουθούσαν τις οδηγίες του εκπαιδευτικού. Οι καρέκλες αυτές έγιναν πολύ δημοφιλείς και άρεσαν και στις μεγαλύτερες τάξεις του σχολείου. 

Πολλοί μαθητές εφάρμοσαν τις μπάλες και σε άλλα projects...

Δείτε το άρθρο στα αγγλικά. 

Πηγή: https://littlethings.com/lifestyle/tennis-ball-sensory-chairs?utm_medium=Facebook&utm_source=sungazing

Ρυθμός στη Δυσπραξία

Χαίρετε! Σας παραθέτω ένα πολύ όμορφο άρθρο από συνάδελφο σε σχέση με τη Δυσπραξία της Ομιλίας. Η Δυσπραξία είναι μια μορφή διαταραχής του αναπτυξιακού συντονισμού .Είναι μια διαταραχή που επηρεάζει το λεπτό και / ή αδρό κινητικό συντονισμό σε παιδιά και ενήλικες. Μπορεί επίσης να επηρεάσει την ομιλία. Τα άτομα διαφέρουν ως προς τον τρόπο που παρουσιάζουν τις δυσκολίες τους, οι οποίες μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές απαιτήσεις και τις εμπειρίες ζωής. Οι δυσκολίες συντονισμού ενός ατόμου ενδέχεται να επηρεάσουν τη συμμετοχή και τη λειτουργία των καθημερινών δεξιοτήτων στην εκπαίδευση, την εργασία και την απασχόληση. Τα παιδιά ενδέχεται να παρουσιάσουν δυσκολίες στην αυτοεξυπηρέτηση, τη γραφή, την πληκτρολόγηση, την ποδηλασία και το παιχνίδι, καθώς και άλλες εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες.

Στην ενήλικη ζωή, πολλές από αυτές τις δυσκολίες θα συνεχιστούν, καθώς και η εκμάθηση νέων δεξιοτήτων στο σπίτι, στην εκπαίδευση και στην εργασία, όπως η οδήγηση αυτοκινήτου Μπορεί να υπάρχει μια σειρά συνυπάρχουσων δυσκολιών που μπορεί επίσης να έχουν σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή. Αυτές περιλαμβάνουν κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες, καθώς και προβλήματα διαχείρισης χρόνου, σχεδιασμού και προσωπικής οργάνωσης, τα οποία μπορεί επίσης να επηρεάσουν την εμπειρία εκπαίδευσης ή απασχόλησης των ενηλίκων.

Πολλοί άνθρωποι με Δυσπραξία αντιμετωπίζουν επίσης δυσκολίες με τη μνήμη, την αντίληψη και την επεξεργασία. Η Δυσπραξία αναφέρεται σε εκείνους τους ανθρώπους που έχουν πρόσθετα προβλήματα σχεδιασμού, οργάνωσης και εκτέλεσης κινήσεων με τη σωστή σειρά σε καθημερινές καταστάσεις. Η Δυσπραξία μπορεί επίσης να επηρεάσει την άρθρωση και την ομιλία, την αντίληψη και τη σκέψη. ( apraxiafoundation.org.uk. )

Γράφει λοιπόν η συνάδελφος: 

Ο ρυθμός στην αποκατάσταση της Δυσπραξίας είναι εξίσου σημαντικός όσο και σε άλλες διαταραχές. Στην Δυσπραξία βρίσκει ένα λόγο παραπάνω να ενταχθεί στην θεραπεία λόγο του συντονισμού που μας δίνει και μιλώντας για Δυσπραξία δεν είναι άλλο από διαταραχή συντονισμού κινήσεων.

Λέγοντας ρυθμός όπως έχουμε αναφερθεί ξανά εννοούμε την οργανωμένη διαδοχή των κινήσεων. Ας το δούμε όμως λίγο στην πράξη.

Έχουμε για παράδειγμα ένα παιδί που δεν μιλεί και δυσκολεύεται να ακολουθήσει την διάδοχη μέσω επανάληψης (μίμηση) της λέξης  ΠΑΠΙ. Δίνοντας κίνηση στην συλλαβές (πχ  χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι κάθε φορά που αλλάζει η συλλαβή) βοηθάμε το παιδί να ακολουθήσει ένα ρυθμό. Χτύπος και συλλαβή αυτό είναι κ μια βασική μορφή συντονισμού κίνησης (συντονίζω την σωματική κίνηση με την παραγωγή ομιλίας) αυτό γίνεται κατά βάση και στα παιδικά τραγούδια πχ στο¨ χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ¨. Με την μόνη σημαντική διαφορά ότι  εμείς στην αρχή ζητάμε την ακολουθία του λόγου στον ρυθμό μας όχι της σωματικής κίνησης διότι είναι πιο περίπλοκο για το παιδί. Αν φυσικά πετύχουμε κ τα δυο είναι σαφώς καλύτερο απλά να ξέρουμε κάθε φορά που να εστιάζουμε. Εναλλακτικά θα μπορούσε να συνδυαστεί συλλαβές και κίνηση Κεφαλής δεξιά – αριστερά.

Στην ουσία λοιπόν βάζοντας ρυθμό στις κινήσεις μας, βοηθάμε το παιδί τόσο οπτικά όσο και ακουστικά να συντονιστεί και να αποδώσει σε μια τέτοιου είδους δραστηριότητα.

Είναι πολλά τα οφέλη του ρυθμού στην καθημερινότητα μας κ ένα από αυτά είναι η οικειοποίηση και η ένταξη του σε θεραπείες λόγου και ομιλίας ανεξαρτήτως διαταραχής. Σήμερα παραθέσαμε μια απλή δραστηριότητα σε συγκεκριμένη διαταραχή μπορεί όμως να ενταχθεί σε πολλές ακόμη δραστηριότητες.

Σαμοϊλη Μάγδα

Λογοθεραπεύτρια

Πηγή: http://lexiscenter.gr/?p=1405

Περιγράφοντας εικόνες και δημιουργώντας διαλόγους...

Το γεγονός ότι τα παιδικά βιβλία είναι γεμάτα με εικόνες δεν είναι τυχαίο: εκτός του ότι τα χρώματα διεγείρουν τον εγκέφαλο, οι εικόνες βοηθούν στην κατανόηση του κειμένου που ακούν ή διαβάζουν τα παιδιά. 

Η ανάπτυξη των προτάσεων και η περιγραφή είναι μία διαδικασία που διδάσκεται και οι εικόνες βοηθούν σε αυτό. Κοιτάζοντας μία εικόνα το παιδί ή ο ενήλικας λαμβάνει πολλές πληροφορίες, που ασυναίσθητα ο εγκέφαλος τις αναλύει. τις επεξεργάζεται και τις αποθηκεύει ή χρησιμοποιεί  ανάλογα με το γλωσσικό περιβάλλον. Τα συχνά ερεθίσματα και οι στοχευμένες ερωτήσεις γύρω από μία εικόνα βοηθούν τα μικρά παιδιά στο σχηματισμό προτάσεων και τους μεγάλους στο να ¨ξυπνήσουν¨ τη μνήμη τους και να μάθουν ξανά να μιλούν σωστά...

Οι πληροφορίες που μπορεί να αντλήσει κανείς από μία και μόνο εικόνα είναι πολλές (σε ποιο μέρος του σπιτιού βρίσκονται; τι κάνουμε εκεί συνήθως; ποιος είναι στην εικόνα; τι κάνει το αγόρι; τι κάνει το κορίτσι; τι φοράει η μαμά; τι έχουν φτιάξει τα παιδιά; τι κάνει ο φούρνος; εσύ τι ξέρεις να μαγειρεύεις; κοκ)

Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι να προσκαλέσετε το παιδί ή τον ενήλικα να αυτοσχεδιάσει ένα διάλογο που θα μπορούσαν να έχουν τα πρόσωπα μίας εικόνας...

Βρείτε εικόνες ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις ασχολίες των παιδιών ή των μεγάλων, ώστε να τους δώσετε κίνητρο να μιλήσουν. Ένα παιδί που φοβάται τα σκυλιά μπορεί να μη θέλει καν να δει την εικόνα με το σκύλο...σκεφτείτε έξυπνα και εκμεταλλευτείτε το!

Καλώς ήρθες Απρίλη!

 Καλό μήνα σε όλους!!!

Ανανεωμένη, σε νέο χώρο και νέο νοσοκομείο, συνεχίζω την ενημέρωση και τη βοήθεια προς όλους εσάς που το θέλετε...στην παρέα μας μπαίνουν και οι μεγαλύτεροι πλέον, τα μεγάλα μου παιδιά, γιατί η λογοθεραπεία δεν είναι μόνο για τα μικρά παιδιά...και όχι, δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο☺☺☺

 Η παθολογία του λόγου αφορά όλους μας: οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μπορεί να χρειαστούν τη βοήθεια του λογοθεραπευτή σε πολλές περιπτώσεις. Οι λογοθεραπευτές παρεμβαίνουν σε περιπτώσεις αφασίας (μετά από εγκεφαλικά επεισόδια ή κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις), σε περιπτώσεις δυσαρθρίας, κακής χρήσης φωνής και λαρυγγεκτομές, αλλά και σε διαταραχές της κατάποσης...

 

Και για να μη σας αφήσω έτσι... παρακάτω θα βρείτε εικόνες που μπορείτε να εκτυπώσετε, να τις κόψετε και να ζητήσετε από τα παιδιά σας να τις βάλουν στη σειρά και να πουν μία ιστορία με αυτές...το ίδιο υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε μεγάλους βεβαίως με δυσκολίες στη λεκτική επικοινωνία και προγραμματισμό. 

Τελειώνοντας θα ήθελα να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση στον Παναγιώτη, στην Ιφιγένεια και στον Χαράλαμπο που με παρακολουθούν και κάνουν πολλές από τις ασκήσεις μου!!!